Z fotografią zacząłem się zaprzyjaźniać jeszcze w dzieciństwie pod okiem taty. W czasach kiedy to na półkach sklepowych dostępny był tylko ocet, w prowizorycznej łazienkowej ciemni przy minimalnym czerwonym oświetleniu za pomocą powiększalnika rzutowaliśmy zrobione zdjęcia na papier fotograficzny by je później wywołać i utrwalić w odpowiednich roztworach chemicznych. Nie zawsze wszystko wychodziło, ale frajda była niesamowita. Kilka lat później nabyłem pierwszy własny aparat kliszowy, następnie już aparat cyfrowy, zgłębiłem tajniki pracy w fotolaboratorium, poszerzyłem swoją wiedzę będąc doradcą fachowym na dziale foto i tak się zaczęła podróż do świata zamykania obrazów w małym pudełku. Im człowiek więcej w nim siedzi tym bardziej dostrzega, że ciągle trzeba coś udoskonalać, ciągle jest coś nowego do odkrycia i pojawia się inny punkt widzenia, ciągle są jakieś braki których wcześniej nie zauważał. To co jeszcze kilka lat temu wydawało się być świetne dzisiaj jest przeciętne, dlatego ciągle trzeba dążyć do perfekcji. W fotografii najważniejsze jest to by w odpowiednim momencie uchwycić najlepsze światło w idealnym kadrze.